قلبی که پیدا شده بود!

     این متن رو خیلی وقت پیش شنیده بودم حالا که پیداش کردم اینجا میذارمش امیدوارم که شما هم خوشتون بیاد: 

دیروزشیطان را دیدیم.در حوالی میدان بساطش را پهن کرده بود فریب می فروخت.مردم دورش جمع شده بودند. هیاهو می کردند و هول میزنند و بیشتر می خواستند. توی بساطش همه چیزبود: غرور، حرص ، دروغ ، خیانت و جاه طلبی و... هر کس چیزی می خرید و در عوض چیزی می داد.

بعضی ها تکه ای از قلبشان را می دادندو بعضی ها پاره ای از روحشان را. بعضی ها ایمانشان را و بعضی دیگر آزادگی شان را.

شیطان می خندید و بوی دهانش بوی گند جهنم می داد. حالم را به هم زد. دلم می خواست همه نفرتم را توی صورتش تف کنم. انگار ذهنم را خواند. موذیانه خندید و گفت: من که کاری به کسی ندارم. فقط گوشه ای بساطم را پهن کردم و آرام نجوا می کنم. نه قیل و قال می کنم و نه کسی را مجبور می کنم چیزی از من بخرد.

میبینی آدم ها خودشان دور من جمع شده اند.

جوابش را ندادم. آن وقت سرش را نزدیک تر آورد و گفت: البته تو با همه این ها فرق داری. تو زیرکی و مومن، زیرکی و ایمان آدم رانجات می دهد اینها ساده اند و گرسنه. به جای هر چیز فریب می خرند.

از شیطان بدم می آمد. اما حرف هایش شیرین بود . گذاشتم که حرف بزند و او هی گفت و گفت و گفت.

ساعت ها کنار بساطش نشستم و تا اینکه چشمم به جعبه ی عبادت افتاد که لا به لای چیزهای دیگر بود. دور از چشم شیطان! آن را توی جیبم گذاشتم با خودم گفتم:بگذار یه بار هم که شده کسی،چیزی از شیطان بدزدد. بگذار یک بار هم او فریب بخورد.

به خانه امدم و در جعبه عبادت را باز کردم .توی آن چیزی نبود جز غرور. جعبه از دستم افتاد و غرور توی اتاقم ریخت. فریب خورده بودم، فریب. دستم را روی قلبم گذاشتم، نبود! فهمیدم که آن را در بساط شیطان جاگذاشته ام. تمام راه را دویدم. تمام راه لعنتش کردم. تمام راه خدا خدا کردم. می خواستم یقه نامردش را بگیرم و عبادت دروغی اش را توی سرش بکوبم و قلبم را پس بگیرم. به میدان رسیدم، شیطان اما نبود. آن وقت نشستم و های های گریه کردم. اشک هایم که تمام شد، بلند شدم. تا بی دلیم را با خود ببرم که صدایی شنیدم، صدای قلبم را. و همان جا بی اختیار به سجده افتادم و زمین رابوسیدم.  

به شکرانه قلبی که پیدا شده بود.